in finem Idithun canticum David
dixi custodiam vias meas ut non delinquam in lingua mea
posui ori meo custodiam cum consisteret peccator adversum me
obmutui et humiliatus sum et silui a bonis et dolor meus
renovatus est
concaluit cor meum intra me et in meditatione mea
exardescet ignis
locutus sum in lingua mea notum fac mihi Domine finem meum
et numerum dierum meorum quis est ut sciam quid desit mihi
ecce mensurabiles posuisti dies meos et substantia mea
tamquam nihilum ante te verumtamen universa vanitas omnis homo
vivens diapsalma
verumtamen in imagine pertransit homo sed et frustra
conturbatur thesaurizat et ignorat cui congregabit ea
et nunc quae est expectatio mea nonne Dominus et substantia
mea apud te est
ab omnibus iniquitatibus meis erue me obprobrium insipienti
dedisti me
obmutui %et; non aperui os meum quoniam tu fecisti
amove a me plagas tuas
a fortitudine manus tuae ego defeci in increpationibus
propter iniquitatem corripuisti hominem et tabescere fecisti
sicut araneam animam eius verumtamen vane %conturbatur; omnis
homo diapsalma
exaudi orationem meam Domine et deprecationem meam auribus
percipe lacrimas meas ne sileas quoniam advena sum apud te et
peregrinus sicut omnes patres mei
remitte mihi ut refrigerer priusquam abeam et amplius non
ero
